W sobotę przywitało nas słoneczko i rzeczywiście cały dzień był piękny i wyjątkowo udany. Złapaliśmy z K nasze Nikony i ruszyliśmy jego ulubioną trasą po centrum, nie do końca jestem w stanie wszystko opisać, ale wiodła ona mniej więcej tak: od Cockle Bay - Druitt Street do Ratusza, potem George Street do Liverpool Street, do Hyude Parku koło Mauzoleum Anzac Day, do Katedry Marii Panny jak mniemam, kładką nad autostradą do Woolloomooloo i przystanią do końca wgłab Woolloomooloo Bay, z powrotem piwko w jednej z knajpeczek z widokiem na wypasione jachty, potem wzdłuż brzegu na kolejny cypel z rewelacyjnym widokiem na Operę i znowu wzdłuż wybrzeża zahaczając o Ogród Botaniczny do Opery i dalej wzdłuż przystani portowych do mostu, gdzie znajdują się niezłe restauracje w zaadoptowanych budynkach portowych, tam z widokiem na Operę znowu wcięliśmy po steku, by znaleźć siły na wdrapanie się na Harbour Bridge. Doszliśmy mniej więcej do połowy mostu, chcieliśmy wdrapać się na widokowy taras na szczycie pylonu, niestety było pięć po 5 i zamknęli nam zwiedzanie tuż przed nosem. Z powrotem mostem i w dół trafiliśmy na targ rękodzieła artystycznego i powoli, klucząc po CBD dotarliśmy do naszej tymczasowej kwatery. W sumie zrobiliśmy prawie 12km i nogi dawały znać o sobie całkiem ostro!
Może za wcześnie na podsumowania, ale ogólnie mimo oczywiście licznych turystycznych atrakcji, Sydney podoba nam się średnio. Po pierwsze budynki - przeważają te z lat 80. i wczesnych 90., więc nie brakuje architektonicznych koszmarków. Po drugie ludzi znacznie więcej, gwarniej, ciaśniej. Po trzecie zupełnie chaotyczna siatka miejska, można się nieźle pogubić, co dodatkowo udowodniliśmy dzień później. Oczywiście nie obyło się bez porównań z naszym Melbourne, gdzie jest więcej zieleni, mniej ludzi i orientacja w terenie jest znacznie łatwiejsza. No i budynki lepsze, nie da się ukryć. A teraz kilka zdjęć.
jeden z nielicznych pomników w mieście, z tyłu typowa architektura miejska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz