St Kilda o zachodzie i kurka wodna

Spróbuję trochę przerwać ten architektoniczny ciąg, który może być nudny dla niezainteresowanych tematem. Dziś trochę nostalgicznie wybrałam się do St Kildy powspominać jedną bardzo bliską mi osobę, która opuściła już nasze wybrzeże i zmierza w kierunku Bałtyku... Już wczoraj ścigaliśmy z M zachód słońca w ogrodzie botanicznym, ale zamiast tego ścignęliśmy kilka kurek. Nie mam pojęcia co to za ptak, ale zachowuje się bardzo śmiesznie, w biegu przypomina dinozaury z Parku Jurajskiego. Przy stawie bawiło kilka okazów i w pewnym momencie zaczęły się ścigać i podskubywać białe piórka z kupra tego, który wyścig prowadził. Być może były to jakieś mafijne porachunki, ale wyglądało to przekomicznie.

Dziś już w samotności łapałam zachód, choć turystów i mniej lub bardziej zawodowych fotografów ze statywami lub kompaktami strzelającymi fleszem w słóńce było sporo. Miejsce jest mocno turystyczne, a dodatkową atrakcją są małe pingwinki, które o tej porze wychodzą ląd na końcu St Kilda Harbour. Tym razem na każdego minipingwinka przypadało 10 turystów, więc postanowiłam olać tę atrakcję i zziębnięta wróciłam do domu. A oto fotorelacja z naszych dwóch wieczorków.

 kurka z bliska

kurka - profil
te długie stopy mają przeguby jak w dłoni, a kurka chwyta nimi źdźbła, odwraca i podnosi do dzioba, co stawia ją w rzędzie z naczelnymi ;)

 kurki w biegu

 kurka na zakręcie

 początek zachodu

 rzut okiem w stronę lądu

 niebo szalone

koło tej wieżyczki lądują pingwiny