Melbourne, wieści z botanika

Dziś mały przerywnik od tego OHMowego szaleństwa i wpis na temat zbliżającej się wielkimi krokami wiosny! Co prawda w ramach tutejszego pokręconego kalendarza ma ona przyjść dopiero za 22 dni, ale w najbliższej okolicy w pełni kwitną magnolie, pojawiły się pierwsze dmuchawce, sasanki i konwalie, a w Ogrodzie Botanicznym szaleństwo wśród ptaków walczących o samice, w przyrodzie pracowite zapylanie, jednym słowem: wiosna! Ja osobiście nie mogę się doczekać tych cieplejszych dni i liczę, że optymistyczne rozświetlenie i ocieplenie atmosfery udzieli się i mi. Ostatnie miesiące nie należały do najłatwiejszych, a polskie przełamanie zimy rodzinną atmosferą świąt Bożego Narodzenia ma niesamowite uzasadnienie klimatyczne... tu zimą nie mamy ani jednego święta, ani jednej przyjemnej zimowej celebracji, która pomogłaby przetrwać ciężki czas zimnych powiewów, deszczów, zapalenia zatok i grypska, które chodzą po ludziach.

W botaniku rankiem rosa srebrzyła się na przystrzyżonej przezielonej trawie, kamelie w pełnym rozkwicie, pęki na przywiezionych z Europy liściastych drzewach i krzewach i małe kwiatuszki, których nazw niestety nie znam i nie jestem w stanie przytoczyć. Czarne łabędzie walczyły między sobą na głównym stawie, ale moje ustawienia w aparacie nie pozwoliły zarejestrować tego momentu - znak, że muszę tam wrócić. Kaczki szalały na równi z kurkami wodnymi, czaple strzegły okolicy z wysoka. Pięknie. I tylko poszum samochodów za ogrodzeniem przeszkadzał w pełni cieszyć się naturą. A teraz foty.

 na początek mój ulubieniec, wstydliwie schowany w cieniu

 ten wygląda dosyć mięsożernie...

 pszczoły w natarciu

 na żółto-zielono

 twarzą do słońca

 pajęczynkowo

 zanurzenie w planktonie

 piękna kryza pod ogonem

 kaczki były dość płochliwe

zieleniej już nie będzie...