wrzosowe pole w krainie kangurów: Melbourne, jazzowo

Tak zwane szefowstwo udało się dziś na koncert australijskiego dobra narodowego, czyli Kylie Minogue. Pewno ma to związek z tym, że wchodzimy w nowa fazę projektu dla jej menadżera, a ja tymczasem myślami wracam do naszego ostatniego muzycznego przeżycia, czyli jammu na rozpoczęcie Międzynarodowego Festiwalu Jazzowego w Melbourne. M. jest zupełnie nie jazzowy, jego cieszą klimaty rastamańsko- reggowo-ska, ale ja jak najbardziej lubię sobie czasem jazzu posłuchać, szczególnie w miłym wydaniu i na świeżym powietrzu. Taką przyjemność mieliśmy 2 tygodnie temu przy okazji festiwalu, ale myślę że jeszcze nie raz jej odświadczymy, bo w naszym mieście co druga knajpa ma wizytujący zespół jazzowo-blusowy, który w weekendy gra do kotleta, czyli w tym wypadku nieco bardziej wyrafinowanych potraw.

Spotkaliśmy się z ID w sobotę koło 14, mieli już dla nas zaklepane sympatyczne miejscówki, zaczęło się wszystko od przydługiej konferansjerki i przemówienia pani Mer miasta, a następnie wkroczyła grupa rozgrzewająca w śmiesznych kolorowych żakiecikach, jeden pan miał polskobrzmiące nazwisko i stawialiśmy ciężkie pieniądze, że to ten łysawy młodzieniaszek o nieco zwalistej sylwetce. Sama zabawa była niezła, wśród publiczności kilka osób przyniosło swoje instrumenty i włączali się do grających na scenie w odpowiednich momentach, a facet z mikrofonem latał i przedstawiał ich szerokiej publicznoście. Szczerze mówiąc, jeden gość z tłumu tak zagrał na saksofonie, że muzykom na scenie kapcie pospadały, a nam czapki z głów! Cała sesja trwała dobre półtorej godziny, ale następnie na scenę wkroczył najbardziej szanowany miejscowy zespół dixielandowski, zawiało myszką i się zwinęliśmy. Niemniej koncert można zaliczyć do udanych. Na inne się na razie nie wybieramy, bo Kylie nie interesuje nas na tyle, by wydawać na nią ciężkie pieniądze. Howk.